مقدمه صفر: این مطلب کاملا شخصی است و شاید شما حوصله خواندن آن را نداشته باشید!مقدمه مهم : سال هاست که برای انسان ها نقش نصیحت کننده و یا گوش شنوا بودن و یا همراه بودن را خوب بازی کردیم, ولی در این روزگار کمتر به خود و عزیزترین نزدیکان دور و نزدیک خود توجه کرده ایم. گاهی لازم است دایره محدودیت هایمان رو بسیار تنگ کنیم و نامه ای برای خود بنویسیم. این بود که تصمیم گرفتم برای خودم نامه بنویسم.
اصل نامه: وجود عزیزم سال ها زندگی کرده ای و گاهی به آنچه خواسته ای هم سیده ای و گاهی هم ناکام مطلق بوده ای. آدم هایی در زندگی ت بوده اند که بودنشان هیچ تفاوتی با نبودنشان نداشت و یا در کل تاثیر بسیاری نداشته اند و یا خود تو توانایی بهره گیری از آنها را نداشته ای. ولی در میان این خیل جمعیت بودند آنان که اگر نبودند شاید اکنون تو مخاطب این نامه نبودی شاید اصلا همچنان در خامی خود گرفتار بوده ای. آنان که بی دعوت همانند فرشته نجات می آیند و بی دعوت میروند. میدانم از این آدم ها شاید در طول عمر تعدادی انگشت شمار وارد زندگی ت شوند, و شاید تو بعد از رفتن شان هم فضیلت آنان را درک نکنی.
بدان اگر روزی این گونه افراد وارد زندگی ت شدند تو خوشبختی!
بدان این ها هستند که بی هیچ چشم داشتی برات فداکاری میکنند, موفقیت تو را موفقیت خود می دانند , محبت می کنند بی آنکه نیازی به محبت تو داشته باشند.
شاید در ذهن حسابگر و تحلیلگر تو چنین آدم هایی وجود نداشته باشند ولی بدان روزی شاید خود تو نیز اینگونه شوی آنروز که معنای واقعی زندگی را فهمیده باشی.
اما بدان……!
بدان که در این دنیا خیلی چیزها برات نخواهد ماند, به هر چیزی دل نبند.در لحظه ای طوفانی میوزد و داشته هات را به تاراج میبرد. و تو را تنها قدم زنان در تاریکی سر شب رها می کند.
اینها را برای ترساندن تو نمی گویم, میگویم تا بدانی هر چیزی ارزش دل بستن ندارد. اما در این میان برخی چیزها هستند که با طوفان و زلزله و سیل و … از تو جدا نخواهند شد. بدنبال اینگونه سرمایه ها باش و بدان این سرمایه ها تا ابدیت در کنارت خواهند بود.